Esperanto: Kapitel 28 – Lösung der Übersetzungsübung
Übersetzungsübung
Unser Großvater ist ein alter Mann und sie sagen, dass er nicht mehr lange leben werde.
Er ist nicht sehr stark und kann keine langen Spaziergänge machen.
Der Kilometer zwischen seinem und unserem Haus scheint jetzt zu lange für ihn.
Er zieht es vor, ruhig im Haus oder auf der Veranda zu sitzen und nachzudenken, den ganzen Tag.
Er ist sehr angenehm und kann äußerst interessante Geschichten erzählen über Siege und Niederlagen, die sich vor vielen Jahren ereigneten.
Ich denke, solche Dinge sind schlimm und ich bin froh, dass heutzutage keine solchen Schlachten stattfinden.
Großvater hat einen langen, weißen Bart und viel weißes Haar.
Es ist sehr interessant, seine Geschichten zu hören und auch, ihn direkt anzusehen während er sie erzählt.
Er erzählt solche Geschichten mit großer Freude.
Obwohl er seit Februar bei uns lebt kennt er nicht viele Nachbarn oder andere Leute, die nahe wohnen.
Großmutter hat blaue Augen, rote Backen und weiche, weiße Locken.
Sie spricht langsam, mit einer süßen Stimme und ist sehr geduldig.
Heute sagte sie zu mir: „Guten Morgen, mein Lieber, ich habe meine Brille verloren. Suchst du sie für mich?“ Ich nickte (den Kopf) und bald fand ich die Brille.
Lösung
Nia avo estas maljunulo kaj ili diras ke li ne plu vivos longan tempon
Li ne estas tre forta kaj li ne povas fari longajn promenojn.
La kilometro inter sia kaj nia domoj nun ŝajnas esti tro longa.
Li preferas kviete sidi kaj pensi en la domo aŭ sur la verando.
Li estas tre afabla kaj povas rakonti treege interesajn rakontojn pri venkoj kaj malvenkoj okazintaj antaŭ multe da jaroj.
Mi pensas ke tiaj aferoj malbonas kaj mi ĝojas ke en niaj tagoj tiaj bataloj ne okazas.
La avo havas longan blankan barbon kaj multe da blankaj haroj.
Estas tre interese aŭdi liajn rakontojn kaj ankaŭ rekte rigardi lin dum li rakontas ilin.
Li rakontas tiajn rakontojn kun granda plezuro.
Kvankam li loĝas ĉe ni de februaro li ne konas multe da najbaroj aŭ homoj proksime loĝantaj.
La avino havas bluajn okulojn, ruĝajn vangojn kaj molajn, blankajn bukojn.
Ŝi malrapide parolas, per dolĉa voĉo kaj estas tre pacienca.
Hodiaŭ ŝi diris al mi: "Bonan matenon, mia karulo, mi estas perdinta miajn okulvitrojn. Ĉu vi serĉas ilin por mi?" Mi balancis la kapon kaj baldaŭ mi trovis la okulvitrojn.