Esperanto: Kapitel 21 – Lösung der Übersetzungsübung

Übersetzungsübung

1. (Am) Dienstag hörte mein Bruder eine interessante Geschichte und Mittwoch Abend, nach einem vergnüglichen Spaziergang, erzählte er sie mir.
2. Die Geschichte ist, dass vor vielen Jahren Gott die schöne, neue Welt schuf und sie dann den Jahreszeiten gab.
3. Diese lachten vor Freude und sagten, dass sie gut auf sie Acht geben würden.
4. Sie waren bereit zur Freude und wollten auch entschlossen für das Wohl [Gute] der jungen Welt arbeiten.
5. Für fast ein Jahr waren sie glücklich, doch diese Jahreszeiten waren zu verschieden und konnten nicht lange Freunde bleiben.
6. Der strahlende Sommer weinte und tadelte den müden Herbst.
7. Der Herbst zog es vor sich auszuruhen und mochte das dreckige Wetter des unbeständigen Frühlings nicht.
8. Der stille Winter verbarg sich unter dem Frost und dem zarten, weißen Schnee und wollte schlafen.
9. Je länger sie die Welt gemeinsam bewachten, desto mehr stritten sie.
10. Bald machte der Herbst den Vorschlag: „Wir werden die Welt teilen.“
11. Sogleich an diesem Morgen teilten die Jahreszeiten die Welt unter sich auf.
12. Die nördlichen und südlichen Länder gehören nun dem Winter und die Mitte der Welt gehört dem Sommer.
13. Der Frühling und der Herbst nahmen die Länder zwischen Winter und Sommer für sich.

Lösung

1. Mardon mia frato aŭdis interesan rakonton, kaj merkredon vespere, post la plezura promeno li rakontis ĝin al mi.
2. La rakonto estas ke antaŭ multaj jaroj dio faris la belan novan mondon, kaj tiam donis ĝin al la sezonoj.
3. Ĉi tiuj ridis pro ĝojo, kaj diris ke ili bone zorgos pri ĝi.
4. Ili estis pretaj por la ĝojo, kaj ankaŭ volis energie labori por la bono de la nova juna mondo.
5. Preskaŭ jaron ili estis feliĉaj, sed ĉi tiuj sezonoj estis tro diversaj, kaj ne longe povis resti amikoj.
6. La brila somero ploris, kaj riproĉis la lacan aŭtunon.
7. La aŭtuno preferis ripozi, kaj malŝatis la kotan veteron de la malkonstanta printempo.
8. La kvieta vintro kaŝis sin sub la frosto kaj la mola blanka neĝo, kaj volis dormi.
9. Ju pli longe ili gardis la mondon inter si, des pli ili malpacis.
10. Baldaŭ la aŭtuno faris la proponon: "Ni dividos la mondon."
11. Tuj ĉi tiun matenon la sezonoj dividis la mondon inter si.
12. La nordaj kaj sudaj landoj nun apartenas al la vintro, kaj la mezo de la mondo apartenas al la somero.
13. La printempo kaj aŭtuno prenis por si la landojn inter la vintro kaj somero.